Ooglid-correctie, 2 dagen later

Intussen is het alweer 2 dagen na mijn oogoperatie; er zit een nieuwe tumor achter mijn rechter oog, welke langzaamaan mijn oogbol uit de oogkas duwt. (vergelijk het maar met een oog van een kikker, want die staat net zo bol) Mijn oog was daarom de laatste tijd vaak rood, ontstoken en droogde uit. Na overleg met de neurochirurg leek het hem nu eigenlijk nog niet zo slim om deze tumor te gaan verwijderen, aangezien je in je voorhoofd nogal te maken hebt met ‘intelligentie’ en natuurlijk wil niemand dat daarmee iets mis zou gaan. De enige optie lag dan bij de oogarts.

Deze wilde een stukje van mijn ooglid afschaven (net zoals een kaasschaaf) Hiermee kon hij dan de buitenkant van mijn ooglid vasthechten aan de onderkant. Dit zou dan gaan vastgroeien en uitdroging een beetje kunnen verminderen. Misschien is zoiets voor velen een hele kleine ingreep, maar ik moest er tóch een tijdje over nadenken. ‘Zou het wel enigszins helpen in de toekomst?’ Ik had gewoon geen zin om al die moeite te gaan doen en me in te spannen voor een dag (of zelfs weken voor herstel) terwijl het zo onzeker zou zijn.

Maar na een paar weken lang nadenken, besloot ik er tóch maar voor te kiezen. Of het helpt, weet ik niet en dat weet niemand. Maar het was het proberen waard en ik kan later nooit met enige spijt zeggen ‘Had ik dat toen tóch maar gedaan.’

Na de ingreep mocht ik meteen weer naar huis. Mijn oog zit nu dicht met een aantal hechtingen. Geen pleisters; ‘Het geneest beter in de openlucht’ zei hij. Daarmee ben ik stiekem best blij, want ik had het best “vervelend” gevonden als ik hier nu even als piraat door het leven moest gaan. Mijn oog zit nu dus volledig dicht, maar dit gaat vanzelf wel weer een keertje openspringen. Het enige waar ik nu wél veel last van heb, is de pijn rondom mijn oog en de trekkende hechtingen. Maar gelukkig bestaan ook daar weer medicijnen voor.

Over 2 weken mogen de hechtingen eruit. Dat is dus even behelpen, want -ook al ben ik het vermoeiende en gefocust kijken met 1 oog, al jaren gewend- nu realiseer ik me pas wat het bereik van mijn rechteroog was en mis ik nu tijdelijk best nog een deel van mijn zicht. Maar ook dát went.