Met een goed gevoel, ook al was mij enigszins het resultaat al lang duidelijk, had ik vanmorgen een gesprek met een WMO-consulente. Deze was aangevraagd door mijn ergotherapeut in verband met mijn verzoek om een traplift. Mijn woning heeft een vaste trap naar een ruimte op de eerste verdieping. Toen ik hier kwam wonen, had ik deze destijds meteen ingericht als zijnde ‘hobbyruimte’ (niet wetende dat dit het nooit zou worden). Nou ja, eventjes misschien dan, want in het begin kon ik me nog aardig goed verplaatsen en kon ik zelfs nog veilig genoeg de trap opklimmen, naar boven. 😀 Maar door de laatste operatie in 2011 is dat beduidend minder geworden en veranderd naar -eigenlijk helemaal niet meer-. 🙁

Inmiddels zijn er ruim 4 jaar voorbij gegaan. Mijn dagen zijn vooral gevuld met de dagelijkse dingen zoals wakker worden, douchen, aankleden, eten, hond uitlaten, tv kijken en weer gaan slapen. Eerder wist ik niet hoe ik dit aan moest pakken om überhaupt nog naar boven te kunnen, totdat ik laatst een artikel las over een traplift. (hoe stom kun je zijn als je je dat pas na jaren realiseert 😛 ) De volgende dag heb ik meteen contact opgenomen met een ergotherapeut, want zij zou de weg vast wel veel beter kennen. Er werd een gesprek aangevraagd met de Gemeente, welke vanmorgen plaatsvond bij mij thuis. (En zo ben ik weer aan het begin van mijn blog gekomen) 😉

Er is veel gezegd en besproken, maar waar het in grote lijnen op neer komt: Ik krijg geen traplift van de Gemeente, omdat zo’n vergoeding alleen maar is bedoeld voor het bereiken van een slaap- en badkamer. En aangezien deze beiden al gebouwd zijn op de  begane grond.. 🙁 Waar ze wél over mee wilden denken, is een andere oplossing; ‘gewoon je spullen in verschillende kratten doen; eentje voor schilderwerk, een ander met puzzels etc.’ Die kratten zou ik dan boven moet hebben staan en om de zoveel tijd wordt er eentje naar beneden gehaald.  ‘Of een hobbykast en keyboard in de woonkamer zetten.’ Natuurlijk! 😉 Ik heb niet echt zin heb om te gaan zitten wachten tot er iemand langskomt die ik naar boven kan sturen om wat te pakken. En sowieso elke keer opnieuw iets laten pakken en terugbrengen -afhankelijk zijn- dat is een ramp. Goed bedoeld natuurlijk, dat zal vast wel 😉 Maar ik wil gewoon zelf dingen kunnen pakken en wegleggen, op het moment dat ik dat wil. 😀

Ondertussen waren er al 3 kwartier voorbij gevlogen en was ik mijn energie aan het verliezen, door dat hele gesprek en de concentratie. 🙁 Ik had dus niet echt veel zin meer, om adequaat te reageren op die voorstellen en knikte, maar mijn hersenspinsels schoten hele andere dingen door mijn hoofd: Waarom zou ik mijn hele huisindeling gaan verbouwen omdat een ander dat wil? :-O De enige andere mogelijkheid is het zelf installeren van een traplift. Maar ook dat is financieel gezien een duur grapje, denk ik. Om ook nog maar te zwijgen over de veiligheid ervan. Maar goed, dat ga ik nog maar eens even uitzoeken allemaal.

Na iets meer dan een uur gingen de WMO-consulente en ergotherapeut weer naar huis. Dat was ook wel nodig, want mijn hoofd staat op ontploffen nu! Tijd voor een dutje en dan ga ik straks maar weer verder met nadenken. 🙂